Tajnost je glavni i osnovni princip postojanja i rada svih obavestajnih sluzbi sveta, pa i srpske i jugoslovenske tajne policije. U toj tajni o sebi i drugima sadrzane su snaga, moc i dugovečnost drzavne političke policije, koja postoji na ovim nasim prostorima poslednjih pedeset godina. Njen zadatak je od 1945. do početka devedesetih, a i kasnije, uvek bio da brani, stiti i čuva drzavu, vlast, partiju i njen politički vrh od tzv. unutrasnjeg i spoljnjeg neprijatelja. Zato su Oznu, Udbu, SDB, politički čelnici od miloste zvali "pesnica komunizma" ili ponekad i "stit revolucije". Jugoslovenska tajna sluzba je u drugoj Jugoslaviji progonila i unesrecila najmanje pola miliona ljudi. A u trecoj jos najmanje sto hiljada ljudi. Pročitane istorije Ozne, Udbe, SDB-a, KOS-a, VOS-a i SID-a vise govore o nedelima neprijatelja nego o delima drzavnih čuvara Tita i druge Jugoslavije. Zato su i sve istine o jugoslovenskoj tajnoj policiji poluistine, a neke od njih, zahvaljujuci losim piscima, postale su i sumnjive legende. Namera autora ove knjige je upravo da pokusa da resi enigmu tajnih sluzbi u SFRJ i da se, makar na trenutak, dokopa te istine o srpskoj i jugoslovenskoj tajnoj policiji. Rad u kontraobavestajnoj i obavestajnoj sluzbi JNA, zatim SID-u SSIP-a i SDB-u SSUP-a, odnosno Ozni i Udbi, predstavljao je često samo jednu od stepenica u političkoj karijeri mnogih nasih visokih funkcionera. U zavisnosti od prilika i događaja na unutrasnjoj političkoj sceni Jugoslavije, o tajnoj policiji ispredane su razne priče, koje su ponekad imale i karakter mita. Jos tokom rata u narodu je rođena posalica da "Ozna sve dozna", koja se u srpskom zargonu odrzala do danasnjih dana. Druga izreka, koja je postala i politički moto, glasila je "Udba je srpska sudba". Ona je na najslikovitiji način odrazavala narodno shvatanje moci i nemoci srpske, a i jugoslovenske tajne policije.