Giza premiei eta ekosistemari, bi-biei egokitutako gestio modua da, funtsean, Garapen Iraunkorra. Horrelakorik inoiz gauzatuko bada, inguruneari ematen zaion garrantzi berbera eman behar zaio pobreziari, banandu ezineko tandema osatzen baitute bi kontzeptuok. Horrek, jakina, muga etikoak eta ekologikoak eskatzen ditu, eta, azken batean, munduan gaur egun nagusi den sistema sozio-ekonomikoaren aldaketa. Garapen Iraunkorra ez da hala ere utopia halako bat, gauzatu litekeen zerbait baizik. Horretarako, ordea, errotik aldatu beharko ditugu denok –eta, bereziki, maila bateko edo besteko agintea dutenek– geure pentsamolde eta jokabideak.