"Gidelim buradan. Senin masumiyetini, bilgelik zamanlar¿ndan kalma s¿rlar¿, dünyan¿n bütün sabahlar¿n¿ yan¿m¿za al¿p da gidelim." Tar¿k Tufan yüre¿imize ve zihnimize dokunan kelimelerle ¿ehirde ak¿p giden hayat¿ anlat¿yor; a¿ka inananlar¿n, yorgun dü¿enlerin, geride kalanlar¿n, k¿r¿lgan ruhlar¿n hikâyelerinden söz ediyor. Ac¿s¿ dinmeyen yaralara kar¿¿ iyili¿in, gökyüzünden gelen kutlu sözlerin, merhametin tesellisini hat¿rlat¿yor. Bir romanc¿n¿n ¿ehre, hayata, insanlara bakarken tuttu¿u, çarp¿c¿ ve bir o kadar da kalbe dokunan notlar. Tükenmeden ve ruhumuzu tüketmeden, kalbimizi ar¿nd¿racak sözlerin pe¿ine dü¿en güçlü bir anlat¿. "Yava¿ça dokun yaralar¿ma. Yava¿ça. Annesi dün ölmü¿ çocuklara dokunurcas¿na ¿efkatle. Bin y¿ll¿k mushaf¿n sayfalar¿na nas¿l dokunursa insan, öyle dokun."
