Ինքնակենսագրական այս վէպը (1929) Հայաստանի եւ առհասարակ Կովկասի մէջ հեղինակին անցուցած օրերուն գեղարուեստական մարմնաւորումն է։ Վեպի հիմնական հարցադրումը կենսական է ամբողջ սերունդի մը համար. ո՞րն է իրական հայրենիքը. ծննդավա՞յրը, որ այլեւս կորսուած է, թէ այս փոքրիկ հողակտորը, որուն ոչ միայն կը փորձէին ապաւինիլ, այլեւ նեցուկ դառնալ դժուարին պահուն: Սակայն միայն արկածներու մէջ թրծուելով հերոսները կը հասկնան, որ իրենց երազած հայրենիքը օտար է իրենց համար։ (Ն.Թ.):