Size selam getirdim göklerden, ötelerden, yerin en diplerinden…
Aslında seninle tanışıyoruz. Ne zaman tanıştığımızı hatırlamazsın ama ben hatırlatayım sana; ilk benimle geldin bu dünyaya, ben taşıdım seni. Yaradan her canlıyı benden yarattı… Sesimi ilk annenin karnında işittin, dünyaya geldiğinde ise hep sevdin beni. Sesimi; şelalede, cama vuran yağmur damlasında ya da denizin dalgalarında aradın. Susadın içtin beni, yediğinde can oldum ben. Sırlarla dolu bir yaşamım var benim. İlk Peygamber Adem’i de gördüm, son nebi Muhammed’i (sav) de…
Bensiz yaşam hiç düşünülemezdi, ben hep var olmalıydım. Ben milyarlarca yıldır yaşıyorum. Herkes ve her şey terk etti beni ama ben hala bekliyorum. Nuh Tufanını yapan da kendini İlah sanan Firavun’u yutan da benim. Selde, tsunamide öfke olan yine ben.
Toprağa indiğimde rahmet olurum, anne karnında şefkat, en değerli beynin %97’sinde ise muhafız… Dünyanın 3/4’ünde ben, insanın 3/4’ünde de ben. Kuşta, çiçekte, böcekte, aşığın dilinde yine ben... İlk geldiğimde dünyaya, sandım ki dünya benim için yaratılmış.
Ey Ademoğlu ne şanslısın, fark ettim ki yaşamamın gayesi seni yaşatmakmış…
Bazen nisan yağmuru oldum düştüm denizin bağrına, inci olarak çıktım armağan oldum boynuna…
Bazen bir damla yaş oldum en sevgiliye bakışında, erlendim derlendim; Yunus oldum…
Mevla’ya yakarışta, Mevlana oldum…
124 bin peygamberi gördüm, hepsinin sırrını tuttum…
Bazen tarih oldum Nil’de, kuruduğumu sandım Sakarya’da, Fırat’ta, Dicle’de…
İçin için ağladım, yine benden ben oldum. Boğulmadım yese düşüp, küheylanda umut oldum…
Gökten inerken melekler eşlik eder her bir damlama, üzerimden su deyip geçerlerken ne olur sen ağlama…
Benim her bir damlam sayılı, her bir damlamda seri numaram var…
Çözdük sandıkları beni, hiçbir zaman hiç kimse çözemeyecek. Beni ben çözemedim, Yaradan ahirette gösterecek…
Ama beni iç yudum yudum israf etmeden, yüzünde tebessüm, dilinde dua, aklında ben, kalbinde O olsun yeter.
Sırlı bir hayata yelken açmak için, şimdi beni tanıma vakti…