Groot Slem en Andere Verhalen

by Leonid Andrejev

Overview

Andrejevs actieve periode als schrijver besloeg zo'n twintig jaar in een tumultueuze periode van de geschiedenis van Rusland. De vertwijfeling en de onzekerheid die de oorlog en de revolutie met zich meebrachten beïnvloedden in zijn werk. Thema's als de tragiek van eenzaamheid, angst voor de dood, existentiële vertwijfeling en vormen van waanzin en hysterie, die zich veelal in een ziekenhuis of op het sterfbed afspeelden, zijn niet weg te denken uit Andrejevs boeken. In veel van zijn verhalen lopen waan en werkelijkheid door elkaar, waardoor een persoonlijk drama wereldomvattende proporties kan aannemen. Hoewel Andrejev zich aan zeer gevoelige onderwerpen waagde als verkrachting en geslachtsziekte, en daardoor de geschiedenis is ingegaan als een sensationeel en overwegend pessimistisch schrijver, worden veel van zijn betere verhalen gekenmerkt door een humoristische inslag. Deze uitgave bevat een aantal verhalen van Leonid Andrejev die in hun compleetheid en originaliteit de thema's en stijl van deze grote Russische meester uitstekend weergeven.

Product Details

ISBN-13:	9781782670070
Publisher:	Glagoslav Publications Limited
Publication date:	05/31/2013
Sold by:	Barnes & Noble
Format:	eBook
Pages:	168
File size:	1 MB
Language:	Dutch

Read an Excerpt

CHRISTENEN

Langs de ramen dwarrelde natte novembersneeuw, maar in het gerechtsgebouw was het behaaglijk. Voor wie gewoon was het grote gebouw uit hoofde van zijn functie dagelijks te bezoeken, daar bekende gezichten tegen te komen, en steeds weer dezelfde inktpot te openen om daarin steeds dezelfde veer te dopen, heerste er een levendige en opgewekte sfeer. Hier speelden zich, net als in het theater, drama’s af, (men noemde ze ook wel ‘rechtbankdrama’s’) en het was fijn om zowel het publiek te zien, als de opgewekte drukte in de gangen te horen en daar ook nog eens zelf in mee te spelen. Ook in het buffet ging het er vrolijk aan toe; alle lichten waren al ontstoken en op de toonbank stonden allerlei smakelijke hapjes. Er werd gedronken, gekletst en gegeten. Als er mensen rondliepen met sombere gezichten, dan was dat ook in orde: zo is het nou eenmaal in het leven en in het bijzonder daar waar zich dag in dag uit ‘rechtbankdrama’s’ afspelen. Daar in die kamer had een beklaagde zich op een keer door het hoofd geschoten; daar staat een soldaat met zijn geweer; ergens anders is weer het gerinkel van boeien hoorbaar. Het is een gezellig en vrolijk geheel.

De tweede afdeling strafrecht van de rechtbank zat vol publiek; er kwam namelijk een grote zaak voor de rechter. Iedereen had zijn plaats al ingenomen; de juryleden, de advocaten en de rechters; een verslaggever, de enige voorlopig, hield zijn notieboekje al in de aanslag en nam alles met belangstelling op. De president, een uitgezakte, dikke man met een grijze snor, noemde op routinieuze toon de namen van alle getuigen op:

‘Jefimov! Uw naam en vadersnaam?’

‘Jefim Petrovitsj Jefimov.’

‘Bent U bereid om de eed af te leggen?’

‘Ja, dat ben ik.’

‘U kunt uw plaats weer innemen. Karasjev!’

‘Andrej Jegoritsj… Ja, ik ben bereid.’

‘U kunt uw plaats weer innemen… Blumenthal!’

Een flinke groep getuigen, ongeveer twintig man, schoof vlotjes aan de rechter voorbij. Sommigen zagen de vraag van de president al aankomen, antwoordden luid en rap, en liepen bereidwillig in de aangewezen richting; anderen werden door de vraag overrompeld, deden er verbouwereerd het zwijgen toe en keken achterom, onzeker of de genoemde achternaam op hen betrekking had of op een aanwezige naamgenoot. De getuigen à décharge wachtten de vraag in zijn geheel af en antwoordden ook volledig, niet gehaast en zelfs bedachtzaam; zij namen hun plaats weer in nadat de president hun dit had opgedragen en mengden zich niet onder de rest.

De beklaagde, een jonge man met een opstaand kraagje, beschuldigd van verduistering en oplichting, zat met neergerichte blik nerveus aan zijn snor te draaien en iets te overdenken; bij enkele achternamen draaide hij zich om, bekeek de opgeroepen persoon met een afkerige blik om vervolgens weer met verdubbelde drift aan zijn snor te gaan draaien en verder na te denken. De advocaat, ook nog een jonge man, smoorde een geeuw in zijn hand, rekte zich soepel uit en keek tevreden uit het raam, waarachter traag natte sneeuwvlokken neerdaalden. Hij was vandaag goed uitgeslapen en had net aan het buffet ontbeten met warme ham en erwtjes. Er waren nog maar een stuk of zes getuigen die nog niet waren opgeroepen, toen de president voor een verrassing kwam te staan: ‘Bent U bereid de eed af te leggen? Gaat U…’

‘Nee.’

...