Het leven van Dwight L. Moody
John Wesley zeide meermalen: »De wereld is mijn arbeidsveld." Indien er in den tegenwoordigen tijd iemand gerechtigd is, om deze woorden in hun meest letterlijken zin op zich zelven toe te passen, dan is dit zeker Dwight L. Moody. Toen de heer Moody, in 1872, door den heer Sankey vergezeld, den Atlantischen Oceaan overstak, om dien buitengewonen tocht door Groot-Brittannië en Ierland aan te vangen, die hunne namen door de geheele beschaafde wereld vermaard zou doen worden, en die een nieuw tijdperk in de hedendaagsche Evangelie-verkondiging zou doen aanbreken, was dit waarschijnlijk met het plan, om daarna weder naar Chicago terug te keeren en hunne gewone werkzaamheden te hervatten. Maar, van het oogenblik af, dat zij Amerika weder bereikten, bleek het duidelijk, dat zij voortaan hier op aarde geene blijvende woonstede zouden hebben, en dat het leven, dat voor hen lag, den moeielijken arbeid der wereld-evangelisatie ten doel zou hebben. In deze omstandigheden wendden zich Moody's blikken als vanzelve naar zijne geboorteplaats en naar de woning zijner jeugd.
Ergens moest hij zich toch van tijd tot tijd kunnen terugtrekken, om van zijn bijna on- ophoudelijken arbeid uit te rusten. Hij moest ook ergens zijn huisgezin eene woning bereiden, ten einde zoo goed mogelijk zijne plichten als man en vader te vervullen. En nu wordt het door niet weinigen als een zeer merkwaardige samenloop van omstandigheden beschouwd, dat, al had hij het geheele land doorzocht, om eene plaats te vinden, die tot dit doel en tot de vele andere doeleinden, sedert ontstaan, geschikt zou zijn, hij onmogelijk eene plaats zou hebben kunnen vinden, die in elk opzicht zoovele voordeelen aanbood als het plekje, waar het God behaagd had, hem het eerst het levenslicht te doen aanschouwen.
