Ik ben Else-Marieke, 42 jaar oud. Ik ben opgegroeid in een klein dorpje in Brabant, waar ik samen met mijn broer en zusje mooie jeugdherinneringen heb gemaakt.
Na de Havo ben ik uit gevlogen, de vlucht ging naar Leiden. Hier sloot ik me aan bij de studentenvereniging Quintus en naast al het feestgedruis ging ik naar de Pabo. In deze tijd heb ik Jeroen leren kennen.
We gingen als jong stel aan het werk om de rekeningen in de kroeg te kunnen betalen en we kochten ons eerste huis in Leiden.
Onze dochter Melijn is daar geboren en twee jaar later kwam onze zoon Stef op de wereld. We waren inmiddels al verhuisd naar Gouda.
Het ging goed met ons en met iedereen om ons heen. Tot ik even naar het ziekenhuis moest voor een echootje, want er zat waarschijnlijk een ontstekinkje in mijn borst.
Drie uur later stapte ik het ziekenhuis uit met de diagnose borstkanker, een andere wereld in; de wereld van ellende, ziekte, pijn en strijd.
Step by step, en met opgeheven hoofd heb ik de behandelingen ondergaan.
Achteraf wordt pas duidelijk wat de behandelingen lichamelijk en geestelijk met me hebben gedaan. Op een dag ben ik aan de tafel gaan zitten en ben ik begonnen met het opschrijven van mijn verhaal. Ik ben niet meer gestopt tot het boek Rode tranen voor me lag.
