„Zagubiona nieśmiertelność” Maksymiliana Brona to krótka powieść obyczajowo – psychologiczna przedstawiająca losy człowieka, który przeżył mrok II wojny światowej.
Sam autor powiada, że jego książka jest opowieścią o zwierzęcości, alkoholizmie, kłamstwie, o wypieraniu rzeczywistości z II Rzecząpospolitą, II wojną światową, PRL-em i III Rzeczpospolitą w tle. Ale w tej historii jest jeszcze coś. Maksymilian Bron chce nam powiedzieć, że człowiek bez miłości staje się zwierzęciem, istotą odhumanizowaną, która niszczy nie tylko swoje życie, ale i życie najbliższych oraz ich miłość. Traumatyczne doświadczenia z czasów wojny, życie naznaczone tragedią i złem, powoli zaczynają zmieniać głównego bohatera - Alberta w potwora, wkońcu godnego pożałowania, chorego starszego człowieka.
„Zagubiona nieśmiertelność” jest książką o upadku człowieczeństwa wywołanym złem otaczającego nas świata. Upadku zaczynającym się w miejscu, gdzie człowiek zostaje pozbawiony największego daru – miłości.
